ریشه های گیاه سورگوم امکان استفاده بهینه از آب موجود در خاک را به وجود می آورند و ضمن کنترل تبخیر، مصرف آب را کاهش می دهند. نیاز آبی این گیاه کم و در حدود 400-500 میلیمتر است. همچنین در مقابل تنش های کم آبی مقاوم بوده و نسبت به دیگر کشت های بهاره نیاز کمتری به آب دارد.
برای دسترسی به بالاترین عملکرد، 100-150 کیلوگرم ازت و 60 کیلوگرم فسفر و پتاسیم کافی است که قسمت اعظم آن معادل 40 % ازت، 80-85 % پتاسیم و 20-30 % فسفر بعد از برداشت به خاک برگردانده می شود. مقادیر مورد نیاز کود نسبت به اهداف راندمان متغیرند.
عنصری که باعث شد مارکو برگامی، کشاورز ایتالیایی به استفاده از سورگوم در خوراک حیوانات روی آورد، به دست آوردن آگاهی نسبت به تغییرات اقلیمی بود. اما علاوه بر این دلیل، وی محصولی پر سود با بازده بالا را کشف کرد.
کشت ترکیبی سورگوم میزان آفات و بیماری ها را کاهش می دهد. اثر مثبت کشت سورگوم ضد نماتدها شناخته شده است. ضمناً سورگوم را می توان در مناطقی که Diabrotica (اروپای غربی) و Macrophomina موجـــود می باشند، کشت کرد.
با استفاده از سیستم ریشه ای گسترده و امکان رشد در تابستان و تولید زیاد بیوماس، سورگوم امتیاز خوبی در کشت ترکیبی دارد :
سورگوم اگر قبل از کشت بهاره استفاده شود، از فرسایش زمستانی خاک و شستشوی ازت خاک جلوگیری کرده و خواص خاک را حفظ می کند.
یکی از خواص سورگوم این است که مانند ذرت و نیشکر در گروه C4 قرار گرفته است و با استفاده از این مکانیسم حتی در شرایط خشکسالی و دمای بالا این گیاه راندمان فوتوسنتتیک بهتری دارد.
