اطلاعات تخصصی در خصوص آفات سورگوم

سورگوم در حالت کلی گیاهی است که در برابر آفات زیاد حساس نبوده و مقاوم است. ضررهای وارده از سوی آفات هر چند هم که ضعیف بوده و نیازی به مقابله نداشته باشد، باز هم به ویژه در هوای گرم می‌تواند برخی حملات انگلی به دنبال داشته باشد. در ذیل در رابطه با آفاتی که می‌توانند به سورگوم آسیب برسانند، توضیح داده شده است:

حشرات سوراخ‌کننده: سِسامیا (Sesamia) – سِسامیا نوناگریوآ (Sesamia nonagrioides) و پیرالیس (Piralis) – اوسترینیا نوبیلالیس (Ostrinia nubilalis)

بیشترین حجم آسیب از جانب این حشره به صورت سوراخ کردن برگ‌های گیاه مشاهده می شود. حملات سِسامیا نیز با پیدا شدن لاروهای حشرات در زیر ساقه‌ی برگ‌ها خود را نشان می‌دهد.
حملات حشرات سوراخ‌کننده در پایان فصل می‌تواند منجر به ریزش برگ‌ها شود.

سیکادلیدای (Cicadellidae) آبی – زیگینیدیا اسکاتِلِریس (Zyginidia scutellaris)

در صورت مبتلا شدن گیاه به این آفت، معمولا بر روی پیرترین برگ‌ها لکه‌های سفید رنگ کوچک دیده می‌شود. 3 یا 4 برگ آخری و جوان تر گیاه تقریبا این علائم را نشان نمی‌دهند. دوره‌ی پر خطر آن زمانی است که سورگوم رشد خود را بر روی ساقه آغاز کرده است. در حالت عمومی خطر آسیب زیاد نیست.

شته برگ

بسته به نوع شته، حداقل میزان آسیب‌ از این قرار است:

• سیتوبیون آوِنا (Sitobion avenae): پیش از مرحله‌ی 8 تا 10 برگه شدن گیاه، به ازای هر گیاه سورگوم 500 شته،
• متوپولوفیوم دیرهُدوم (Metopolophium dirhodum): پیش از مرحله‌ی 3 تا 4 برگی به ازای هر گیاه 5 شته؛ در دوره‌ی 4 تا 6 برگی به ازای هر گیاه 10 شته؛ در دوره‌ی 6 تا 8 برگی به ازای هر گیاه 20 تا 50 شته،
• رُپالُسیفوم پادی (Rhopalosiphum padi): در طی سه هفته پس از سنبله زدن، از هر دو خوشه یک خوشه میزبان کلونی شته‌ها شده است.

هِلیوتیس – هِلیکووِرپا آرمیگِرا (Helicoverpa armigera)

لاروهای هِلیوتیس با تغذیه از اندام‌های تولید مثل و بذرهای در حال جوانه زدن، موجب آسیب رسیدن به سورگوم می‌شوند. دوره‌ی ریسک و پرخطر آن دوره‌ی گل‌دهی و دوره‌ی پر شدن دانه‌ها است. حداقل ضرر وارده به گیاه به ازای هر خوشه یک حشره است.